Voor uitjebewust door Karen Bos in 2019 bedacht en gelanceerd woord.
De mensheid zou zich nog veel meer mogen toeleggen op recycling. Niet 1 ronde, maar meerdere. Re-re-recycling heet dat.
De mensheid wordt gevraagd om verder te denken dan ronde 1 van ‘het rimpeleffect’. Dat wil zeggen verantwoordelijkheid nemen voor niet alleen de eerste productie/verkoop, maar ook wat er daarna gebeurt en daarna en daarna in de volgende rondes. Geen vicieuze cirkels, maar constructieve, circulaire en bijdragende.
Omdat bedrijven vooral zijn gefocust op het gewin van de eerste ronde, nemen ze hun verantwoordelijkheid niet voor de volgende. Terwijl die juist medeverantwoordelijk zijn voor de grote impact op het klimaat, de tekorten aan grondstoffen, de vervuiling van ‘ter land, ter zee en in de lucht’ en de gevolgen daarvan.
Vergeten
Op deze planeet is zoveel afval aanwezig dat we er geen raad meer mee weten. We zijn helemaal vergeten dat we vroeger helemaal een afval kenden. Natuurlijke materialen werden gebruikt, hersteld en hergebruikt, totdat er geen gebruiksfunctie meer was. Op dat moment kon het item teruggegeven worden aan de natuur, want daar kwam het ook vandaan. Dit principe wordt geherintroduceerd met de term re-re-recyclen.
Er is genoeg gemaakt en veel van wat nu weggegooid wordt als waardeloos, heeft zeker nog waarde, die te behouden is, als processen anders worden ingericht.
Re-re-recycling is
- Het verder denken en inrichten van processen dan 1 recycleronde, waarbij reeds gerecycled materiaal weer opnieuw gerecycled kan worden.
- Het tot stand brengen van een vrijwel oneindige keten, waarbij geen of minimaal nieuwe grondstoffen en/of additieven noodzakelijk zijn om nieuw tot stand te brengen.
- Het meerdere malen hergebruiken van bestaande producten zonder deze in een weggooi, omvorming tot grondstof en opnieuw produceren proces te brengen.
Denk aan glazen potjes, (wijn)flessen, kartonnen dozen, enz. Deze kunnen in hun bestaande vorm meerdere malen mee in plaats van ze na 1x gebruik te vernietigen om ze vervolgens in een op vele fronten kostbaar proces precies hetzelfde weer tot stand te brengen. Statiegeld zou ook hier uitkomst kunnen bieden.
Voor dit proces is wel water vereist, maar ook daarvoor zijn installaties beschikbaar, waarbij vervuild water ter plekke gezuiverd wordt en opnieuw dienst kan doen.
- Producten of onderdelen daarvan splitsen en als afzonderlijke delen opnieuw gebruiken.
Denk aan hout, dat in zoveel producten is verwerkt, maar dat gewoon maar weggegooid wordt, zodat er weer nieuwe bomen gekapt moeten worden om precies dat weggegooide plankje of balkje opnieuw te produceren. Idem dito voor bouten, schroeven, moeren en andere metalen producten, die hun functie niet verliezen en dus perfect zijn om opnieuw te worden gebruikt.
Milieustraten van gemeentes kunnen hier bijvoorbeeld een grote rol in spelen door selectiever om te gaan met alles wat weggegooid wordt. Het zou zelfs inkomsten voor een gemeente kunnen betekenen, waardoor dat geld weer voor de gemeenschap kan worden ingezet.
Ook kleding, gedragen, maar vaak ook geheel nieuw uit onverkochte collecties, hoeft niet te worden vernietigd. Stoffen kunnen opnieuw ingezet worden. Als is het maar om er boxershorts van te maken, tassen of dekens. Uit grote maten kunnen eenvoudig kindermaten gehaald worden, waardoor er niet opnieuw geproduceerd hoeft te worden, maar bestaand opnieuw dienstdoet.
Hetzelfde geldt voor leer. Banken en stoelen kunnen bijvoorbeeld schoenen, laarzen, handschoenen, riemen en tassen worden.
Hergebruik op deze manier geeft een grote positieve impuls op het zuinig omgaan met zuiver water, want de kleding/stoffen/leerindustrie staat bekend als veel verslinder hiervan.
- Producten, die hun oorspronkelijke functie niet meer kunnen vervullen, als grondstof omzetten. Hout kan dienstdoen in de papierindustrie. Plastic kan dienstdoen in de productie van andere opnieuw recyclebare producten en/of duurzaam in gebruik zijnde andere producten. Denk aan meubels, auto-onderdelen, kunststof ramen, enz. Glazen potjes en flessen, die sneuvelen komen ook in dit proces terecht en kunnen opnieuw tot daar waar gebrek ontstaat, weer tot potje of fles vorm krijgen.
- En als laatste in het re-re-recyclen: als er helemaal geen toepassing meer mogelijk is, dan moet het product afbreekbaar zijn om terug te worden gegeven aan de natuur.